Szef Discrepant przywdział nowy alias i zafundował nam wehikuł do Afryki.
Mowa tu o Gonçalo F Cardoso, którego znamy z takich przedsięwzięć jak Gozno czy Papillon. Regularnie na Nowej Muzyce przybliżam wydawnictwa Gozno: „Ark Eulogy” (2014), „Dies Irae” (2016, reedycja), „Samboia Kanguick” (2016). Jeżeli interesuje was kolaż dźwiękowy lub po prostu pieczołowicie skonstruowana muzyka eksperymentalna, to wszystkie wcielenia Cardoso są wskazane.
Visions Congo z kolei jest projektem ukierunkowanym na Afrykę, ale już sama zawartość dwóch kompozycji, jakie znalazły się na czarnym krążku „Mulago Sound Studio”, nie jest tak czytelna, jasna, oczywista. Cardoso w roku 2015 spędził sześć miesięcy na Czarnym Lądzie – odwiedził Ugandę, Kongo, Tanzanię i Zanzibar. W tych wszystkich państwach interesowały go najbardziej tereny przylegające do dużych jezior i ich warstwa dźwiękowa. Po zebraniu materiału z field recordingiem, portugalski artysta, cały czas będąc w Afryce, zabrał się do tworzenia swoich surrealistycznych kolaży.
Oba fragmenty – „Old Parrots of Leper Island” i „The Hoima Witch and the Songye Mask” – mogłyby być częścią jakiegoś filmu. Za tym stwierdzeniem, przemawia choćby drobiazg (sampl) z drugiego utworu, gdzie słyszymy dwukrotnie powtarzaną frazę „Cobra Verde”, będącą jednocześnie tytułem filmu Wernera Herzoga z 1987 roku nakręconego skądinąd w Ghanie.
Odgłosy natury (śpiew ptaków, nocne koncerty cykad, szum fal itd.) są tratowane na równi z syntetyczną elektroniką czy samplingiem. Nie brakuje także brzmień lokalnych instrumentów, jak i głosów napotkanych mieszkańców. Visions Congo jedynie potwierdza wielką klasę Cardoso jako rozwijającego się eksperymentatora, a „Mulago Sound Studio” można opatrzyć podtytułem – „2017: Afrykańska odyseja kosmiczna”.
05.05.2017 | Discrepant
Oficjalna strona artysty »
Profil na Facebooku »
Profil na BandCamp »
