Przewijamy szpule ze wspomnieniami z lat 80. Dzięki nagraniom projektu Vazz, może będzie to dla niektórych świeże spojrzenie na muzykę ze Szkocji z tamtego okresu.
Od dawna przymierzałem się do zaprezentowania wydawnictw z oficyny Forced Nostalgia. Trudno ustalić gdzie stacjonuje wytwórnia. Wiadomo, że Fré De Vos jest jej szefem i wydawnictwo przemieszcza się wraz z nim po Azji Południowo-Wschodniej, Birmie, Tajlandii i Laosie. Koniec historii jest taki, że przesyłkę z płytami dostałem z Belgii, gdzie aktualnie De Vos przebywa.
Projekt Vazz powstał w pierwszej połowie lat 80. w Glasgow. Zespół nie zdołał osiągnąć miana tzw. klasyków, a historia grupy jest raczej krótka i tak naprawdę pozostało niewiele dokładnych informacji na temat jej losów. Vazz to damsko-męski duet w składzie: Anna Howson i Hugh Small.
Anna Howson i Hugh Small
Pierwsze nagrania zarejestrowali w 1982 roku, ale dopiero pięć lat później ukazały się na limitowanej kasecie pt. „Whisper Not”, która w 2011 roku ponownie pojawiła się w Forced Nostalgia na winylowym splicie obok kompozycji grupy La Bambola Del Dr Caligari. Na taśmie „Whisper Not” znalazło się sześć utworów demo nagranych w legendarnym klubie Hellfire w Glasgow, wydanych przez belgijski sublabel Les Disques Du Crépuscules. W planach było opublikowanie „Whisper Not” na podwójnej winylowej kompilacji w ramach składanki „Antelopes & Alligators”. Niestety nigdy do tego nie doszło.
Później duet wypuścił trzy single i minialbum dla brytyjskiej oficyny Cathexis Recordings, w której katalogu można było znaleźć nagrania m.in. Fini Tribe, Pink Industry, Zoviet France, Hula, Click Click czy ao.
Vazz często koncertował w dość znanym i cenionym klubie Culture Club w Glasgow, ale podejrzewam, że najważniejsze koncerty jakie udało im się zagrać, to te dla BBC Radio One w słynnych sesjach Johna Peela. Jeden z członków Vazz Hugh Small nie zniknął do końca z muzycznego świata i w 2010 powołał swój solowy projekt Reluctant Participant. Poniżej świetne nagranie „The Red City” z ubiegłorocznego wydawnictwa „Source And Origin”.
W czerwcu tego roku ukazała się składanka „Chronoillogical (Glasgow Recordings 1982-1987)”, a na niej znajdziemy materiał z taśmy „Whisper Not” i dziesięć innych nagrań Vazz z późniejszego okresu.
Rozpoczynający utwór „Pearls” pochodzi z końcowego etapu działalności duetu i od razu można zauważyć charakterystyczne składniki w ich muzyce – wyraźna linia gitary basowej, sekcja z automatu i oryginalny głos Anny Howson. Słuchając nagrania „Cast Reflections” w jednym szeregu ustawili się tuż przed moimi uszami artyści nagrywający m.in. dla amerykańskiej oficyny Not Not Fun. Czyż nie słychać w tej niezwykłej kompozycji choćby Peaking Lights, a i też przychodzi na myśl muzyka Forest Swords – ach, ta bliźniacza gitara basowa.
Przy utworze „Your Final Word” miałem skojarzenia z inną angielską grupą powstałą na początku lat 80. Everything but the Girl. W sumie to też duet z żeńskim wokalem Tracey Thorn, gdzie ewidentnie oba projekty łączy wyraźna linia, szczególnie w podejściu do komponowaniu ścieżki wokalnej. Jak jesteśmy w latach 80., to trudno nie pozwolić sobie na drobną dygresję w stronę estetyki new romantic. Po pierwsze – muzyka Vazz sama do tego skłania, a po drugie – to był nurt, który został wskrzeszony do życia na początku lat 80.
Weźmy czołowych przedstawicieli tego gatunku jakimi byli Ultravox. I gdy tak sobie po latach ich słucham w zestawieniu z grupą Vazz, to Ultravox wydaje się być zespołem bardzo przestarzałym. Znaczna część dyskografii ekipy Midge Ure’a nie nadaje się dzisiaj do słuchania. Upływ czasu kompletnie im nie pomógł, a raczej rozłożył na łopatki niemodne już brzmienie. Posłuchajcie nagrania Vazz „Lost Time” z 1982 roku, a poczujecie świeżość i wielki talent instrumentalisty Hugha Smalla. W „Lost Time” mamy genialne podkłady zbudowane na instrumentach perkusyjnych i klarnecie, to taka eksperymentalna posypka inspirowana Talking Heads – zanurzona w bitach wypływających z Casio MT-30.
Podsumowując wątek romantyczny, Vazz nie grali new romantic, lecz chciałem poprzez ten przykład naszkicować muzyczne kontrasty panujące w latach 80. New romantic uległ degradacji, podczas gdy muzyka Vazz i wielu im podobnych zespołów, broni się doskonale po latach.
Psychodeliczno-funkujący i do tego roztańczony flet w „Flute Dance” z bogatą warstwą dźwięków jest taką małą próbką tego, co często dzisiaj się spotyka w powrotach do brzmień z lat 80.
Z kolei troszkę inne oblicze zespołu można dostrzec w instrumentalnej miniaturze „Thirst For White”. Utwór przybiera kształt elektronicznej wariacji z fletem w roli głównej, który niezwykle wypada z pędzącą sekcją rytmiczną automatu i gitarą, w połączeniu z żywiołową grą Smalla na różnych perkusjonaliach. Płytę zamyka absolutnie hipnotyzujący fragment „Breath”.
21.06.2013 | Forced Nostalgia
Płytę „Chronoillogical (Glasgow Recordings 1982-1987 )” można w całości odsłuchać i zamówić na stronie Bandcamp.
Forced Nostalgia »
Profil na Facebooku »
Słuchaj na Soundcloud »
Profil na BandCamp »
Stare dobre lata.