Katapulta! Więc skacz!
Trochę już minęło od czasu wydania znakomitej płyty Journey To The Mountain Of Forever (2017) londyńskiego duetu Binker Golding (saksofon sopranowy/tenorowy) i Moses Boyd (perkusja). Mimo studyjnej nieobecności Anglicy podtrzymywali swoją obecność na scenie publikując w kolejnych latach nagrania koncertowe: Alive In The East? (2018) i Escape The Flames (2020). Szczęśliwie duet postanowił w tym roku przypomnieć o sobie nowym albumem zarejestrowanej w przestrzeni studyjnej.
Materiał na Feeding The Machine zrodził się w studiu Real World Petera Gabriela i pod okiem doświadczonego oraz nagradzanego producenta Hugh Padghama. Tym razem duet nie jest do końca dwuosobowym tworem, gdyż rozwarstwił się i wciągnął do współpracy Maxa Lutherta, władającego elektroniką (m.in. syntezatorami modularnymi) i zarzucającego pętle z taśm gdzie tylko mu pasują. I to było świetne posunięcie ze strony Goldinga i Boyda, aby rozciągnąć horyzont i dotrzeć do głębszych eksperymentów z brzmieniem.
– „Myślę, że w znacznej części Feeding The Machine emanuje uczuciem samotności. Pomimo tanecznych utworów to najbardziej samotny z albumów Binker & Moses i bardzo mi się to podoba. To wyróżnia go na tle innych naszych produkcji. Moses i ja chcieliśmy poszerzyć brzmienie zespołu, lecz bez zapraszania kolejnych instrumentalistów, jak było to na poprzednich płytach. Postanowiliśmy zwrócić się z tym do Maxa Lutherta, aby z nim rozwinąć brzmienie saksofonu i perkusji, przy pomocy modułowych segmentów” – Binker Golding.
Z opowieści wynika, że muzycy niespodziewanie dostali zielone światło na możliwość wejścia do studia, dlatego przybyli tam bez jakiegoś szczegółowego planu, mając jedynie w sobie koncepcję na łączenie improwizacji / free jazzu / brzmień akustycznych z elektroniką. Golding i Boyd lubują się w tworzeniu długich kompozycji. Ponad jedenastominutowy przepiękny Asynchronous Intervals jest idealnym intrem – surowość brzmienia instrumentów dialogujących na tle eksperymentów Lutherta z rejonów ambientu/taśmowych kolaży niesie mnóstwo emocji i autentyczności. Saksofon Goldinga to klasa pełną gębą zasłuchana w dokonania Johna Coltrane’a i Alberta Aylera.
W Active-Multiple-Fetish-Overlord majestatycznie porykuje saksofon tenorowy, Boyd fantastycznie płynie ze swoim zestawem perkusyjnym i do tego multiplikacje Lutherta, które wyśmienicie im akompaniują z zachowaniem zdrowego balansu. Powoli rozwijający się Accelerometer Overdose to też dłuższa wypowiedź muzyków – intymna i stopniowo przechodzącą w mocniejszy – niemal rockowy – groove perkusji i free jazzowe sola saksofonu, pod „kontrolą” elektronicznych manipulacji i podłączonych pod „akustyczne wnętrzności” instrumentów.
Feed Infinite od początku pulsuje elektroniką i liryzmem, ale nie banałem i wyświechtanym zlepkiem form, jakich dziś na pęczki za każdym online’owo-analogowym winklem wydawniczym. To kolejny pokaz mocy, doświadczenia saksofonu Goldinga i nieustępującej mu perkusji Boyda.
Ambientowo-glitchowe wydmy Lutherta w After The Machine Settles niespiesznie się osuwają, po czym wypływa z nich saksofonowo-perkusyjny strumień jazzowej energii. Album domyka wyjątkowa kompozycja Because Because jednocześnie utrzymana w duchu skandynawskiej melancholijnej optyki i dźwiękowej egzotyki Pharoah Sandersa, Roscoe Mitchella czy Mariona Browna.
Feeding The Machine to album do wieloookrotnej kontemplacji, odkrywania i wsłuchiwania się (wskazane są dobre słuchawki) w połączenia warstw, światów i tradycji. Kończy się płyta i myśli już same wybiegają ku przyszłości: jak zabrzmi ich kolejny materiał? Ten najnowszy podsumował etap poszukiwań drzemiących w nich od dawna, ale na pewno niczego nie zakończył, a raczej otworzył drogę dla Binkera Goldinga i Mosesa Boyda do jeszcze śmielszego zapuszczenia się w nieznane im rewiry.
Gearbox Records | luty 2022
Strona Binker and Moses »
Profil na Facebooku »
Strona Gearbox Records »
Profil na Facebooku »
